Katten verharen, dat is iets waar je als (toekomstige) katteneigenaar rekening mee moet houden. Overal in huis, op je kleren, in je kasten, op je dekbed, overal zitten altijd kattenharen.

Katten verharen 2x per jaar, in het voorjaar en het najaar. ‘s Zomers lopen ze rond met een dunnere vacht, ‘s winters met een lekker dikke jas. Naast deze 2 grote rui-periodes verliezen ze dagelijks haren. Yoshi heeft er niet zo’n last van, die heeft als Blauwe Rus een apart velletje met een dubbele vacht. Hem mag je niet borstelen met een harde borstel, dan trek je de ondervacht kapot. Wrijven met een zeem mag wel (maar daar vindt hij geen ene jota aan) of borstelen met een zachte borstel (vindt hij ook niks). Bowser daarentegen is dol op geborsteld worden. Gelukkig maar, want hij haart als een gek ventje. Op de foto zie je opbrengst van 2 dagen borstelen. Om hardnekkige haren van beddegoed of uit de kattenmand te halen, gebruik ik een iets natte keukenhandschoen. Daarmee rol je de haren zo van de ondergrond af. Dat scheelt weer een verstopt filter als je kattenmandhoes of het beddegoed in de wasmachine stopt.

In mijn boekenkast staan nog heel veel jeugdboeken van vroeguh, waarvan ik sommige nog wel eens opnieuw lees. Klassiekers zoals Kruistocht in Spijkerbroek of de andere boeken van Thea Beckman. Een van de andere herlezers is Het geheim van het eiland van Shelagh MacDonald. Het is een spannend verhaal over het geheim van een Grieks eiland, beleeft met Tini en Pethi. Een van de andere hoofdrollen wordt gespeeld door Vleppo, een grote zwarte kat met gele ogen en met 6 tenen. Dat van die 6 tenen is altijd in mijn achterhoofd blijven hangen. Bij het afstoffen van de kast kwam ik het boek weer tegen en ik ging eens op zoek naar meer info over een kat met 6 tenen. Wat blijkt: het is een vrij veel voorkomende afwijking en het heet polydactylie.  Polydactylie betekent letterlijk ‘veel vingers’ en komt ook bij mensen voor. 

Een normale katten voorpoot heeft 5 tenen, een achterpoot 4. Een polydactiele kat kan wel 7 tenen voor of achter hebben. En de combinatie is altijd gelijk verdeeld over de poten, de te vele tenen zitten altijd aan beide kanten. Als de kat teveel tenen voor heeft, zijn de achtervoeten wel normaal of omgekeerd; het is uiterst zeldzaam dat een kat aan alle 4 zijn voeten teveel tenen heeft. Polydactylie komt het meest voor bij de voorpoten.

Alle katten kunnen geboren worden met deze genetische afwijking maar de Maine Coon kat heeft een grotere kans op teveel tenen (40%).

Een polycat heeft absoluut geen last van een extra teen, sterker nog: de kat is met een extra duim aan zijn voorpoot nog veel handiger in het openmaken van deuren of ramen. En de doos met brokjes natuurlijk.  Check deze site met alleen maar foto’s van polycats. 

Het leukste klusje in huis is de kattenbak verschonen. Na jaren experimenteren met kattenbakvullingen ben ik bij de goedkoopste uitgekomen: klontvormende kleikorrels. Ideaal spul, ruikt niet en het is heel zuinig. Met 1 doos doe je 1 maand. Dagelijks schep ik de klonten uit de bak en vul ik de korrels aan als het nodig is. 1x per maand verschoon ik de complete bak en zeul ik de volle zak gezellig naar de vuilcontainer.

Ik kan wel zeggen dat ik alle varianten kattenbakkorrels heb gehad: geperste houtsnippers, gewone kleikorrels, steentjes, kattenzand, houtkorrels en het summum onder de kattenbakkorrels: de sepolietkorrels. Dat zijn kleine witte kristallen die het vocht absorberen. Als ze verzadigd zijn kleuren ze geel. Volgens het verkooppraatje kan je met 1 zak 1 maand doen. Yeah right, bij mijn katten was het na 1 week de hele boel verschonen want het meurde als een gek ventje. En het leuke van die zakken is dat ze 8 euro per stuk kosten. Voor 1 week dus, tel uit je winst. Geef mij maar de kleikorrels van de Deen, echt de beste vulling voor het kattentoilet.

Er zijn katten die het gewoon op de mensenplee doen, met een beetje training lukt dat prima. Alleen het doortrekken moet het baasje of vrouwtje dan nog zelf doen, maar dat is niet echt veel werk zoals het verschonen van de kattenbak. Ik betrap Yoshi de laatste tijd op de bril van de wc, wijdpoots staand…

In het november nummer van Glamour staat deze foto. Niks mis mee zou je denken, mooie vrouw in een leuk najaarssetje, in een landelijke tuin met een kat in haar handen. Maar mijn oog viel meteen op de kat. Zo hou je een kat niet vast! Je ziet het ook aan de uitdrukking op zijn (ik denk een kater) gezicht. Hoogst ongemakkelijk en helemaal niet comfortabel. Een beetje gegeneerd misschien ook wel, dit standje is niet chique en niet decent. Een kat ondersteun je altijd onder de borst en onder zijn billen. Zo hangt hij met zijn totale gewicht te hangen, en met zijn poten te zwengelen. Not glamourous at all.

Katten zijn enorme slaperds: gemiddeld 16 uur per dag. Ze spreiden hun dutjes over de dag maar houden wel ons ritme aan; ‘s nachts slapen ze dus meer dan overdag. Slapen doen ze in allerlei standjes: in een bolletje, sfinx-houding of languit liggend op hun zij, buik of rug. Of zoals Bowser en Yoshi lepeltje-lepeltje. De houding hangt af de omgevingstemperatuur en de diepte van de slaap. Net als mensen dromen katten ook, let maar op bewegende oren, snorharen, pootjes of staart. Slapen kunnen katten overal, maar ongestoord slapen doen ze het liefst op een veilig en zacht plekje. Zorg dus altijd voor fijne soesplekjes, zachte slaapholletjes en heerlijke siesta mandjes. Bij de dierenwinkel hebben ze een ruim assortiment manden, maar een fleece deken of dekbed is ook prima zoals je op de foto’s ziet.

Het is thuis iedere dag Dierendag, daar heb ik geen 4 oktober voor nodig. Maar toch heb ik beide heren vanochtend extra geknuffeld en hoera! geroepen. Ook voor het baasje trouwens 🙂

 Ik zat me eigenlijk alleen af te vragen waar het fenomeen Dierendag vandaan komt. “De datum van dierendag is bepaald door het overlijden van de heilige Franciscus van Assisi op 4 oktober 1226. Hij bekommerde zich om het lot van zwervers, maar ook van planten en dieren. Volgens de legende voerde hij hele gesprekken met dieren. Zijn sterfdag werd in 1929 in Wenen uitgeroepen tot Werelddierendag. De eerste dierendag was op 4 oktober 1930.” Weten we wat dat ook weer.

Sta ook even stil bij alle dieren die het niet getroffen hebben bij een fijn baasje of vrouwtje. Mocht je een huisdier willen, ga naar het asiel om daar een lieverd te halen. Zij verdienen het om een tweede kans te krijgen.

Wil je nog een goed initiatief steunen, bouw dan mee aan het hek om de nieuwe locatie van Dierenthuis. En het mooie van je donatie is dat je zelf op bezoek kan gaan om te kijken wat er met je geld gebeurd is. Trek je knip en doneer een meter hek. Meer meters mag natuurlijk ook!

Eens in de zoveel tijd moeten de catz preventief behandeld worden tegen vlooien en teken. Ze komen buiten, dus ze nemen vast wat mee. Niet dat ik iets op ze vind bij het kammen, maar toch. En iedere keer is het drama bij Yoshi.

Yoshi reageert compleet in paniek als hij het doosje al ziet. Als ik het pipetje uit de verpakking haal, hoort hij het al. Het topje eraf breken: meneer stormt onder de bank en weigert er onderuit te komen. Met veel moeite kind in de houdgreep en vervolgens met 1 hand proberen zijn vacht uit elkaar te duwen om de smurrie op zijn huid aan te brengen. Leuk zo’n blauwe rus, het lukt me niet op bij de huid uit te komen door de dubbele vacht. Op hoop van zegen tussen zijn schouderbladen en meneer springt uit mijn armen en rent door het huis.  Vervolgens is hij uren van slag: knipperen met zijn ogen, schokken, rennen, wassen en heel bang voor mij. Extreem bang voor mij. En dat de hele dag. Gezellig is anders.

Bowser daarentegen kijkt me aan en laat het toe. Hij kijkt me wel verontwaardigd aan dat ik dat stinkspul op hem spuit, maar verder niets aan het handje. Hij knort er weer vrolijk op los en is niet boos op me.

Yoshi is gisteren de hele dag boos op me geweest, schoot weg als hij me zag en weigerde bij me in de buurt te komen. Vannacht was hij het gelukkig weer vergeten en heeft hij als een warme bontmuts op mijn hoofd gelegen. Ik ruik nu nog steeds naar Frontline, hij heeft het als wederkwitantie gewoon allemaal in mijn haren gesmeerd. Nou mooi, ben ik ook vrij van vlooien en teken.

Lang leve het Wereld Wijde Web in de zoektocht naar informatie over van alles en nog wat. Als mijn katten iets mankeren, Google ik de symptomen en vind ik vanzelf informatie over de mogelijke kwaal en wat ik voor actie moet ondernemen. De actie is altijd: naar de da, maar dan weet je in ieder geval of het levensbedreigend is of niet. Tenminste, als het is wat je denkt dat het is, dat is natuurlijk ter beoordeling van de da zelf.

In maart 1997 hebben we zo heel snel Bowsers blaasgruis ontdekt. Bowser bleef op en af de kattenbak gaan, persen, zich overdadig wassen en weer de kattenbak op. Mm, dat is niet normaal. Een snelle zoektocht leverde de info over blaasgruis op en dat er geen tijd de verliezen was: met spoed naar de da om de blokkade op te heffen (dit soort dingen gebeuren trouwens altijd laat in de avond en in het weekend, maar dat is een ander verhaal). Doordat we er zo snel bij waren kon Bowser ter plekke en zonder narcose bevrijd worden van gruis en weer als een gek ventje plassen. Als je er te laat bij bent, vergiftigt de kat zichzelf door de ophopende plas in de blaas (dit wordt een ontsteking) en is het binnen 24 uur voorbij.

Helaas gaan er nog steeds diereneigenaren zelf dokteren. En in het ergste geval geven ze hun kat of hond een mensen medicijn zoals paracetamol of aspirine, omdat ze ergens op een forum lezen dat dat best kan en helpt. Paracetamol is vergif voor je kat, zo ook chocolade en bepaalde planten in huis. Informatie op internet zoeken is prima, maar ga nooit zelf medicijnen toedienen aan je huisdier. En al helemaal geen medicijnen die je zelf slikt, het lichaam van een kat is heel anders dan dat van een mens.

Er zijn uitzonderingen, zoals Methylcobalamine.  Dit is een vitamine B12 preparaat voor mensen, maar in een lage dosis hebben vooral suikerkatten hier profijt van. Het is bekend dat een suikerkat last kan krijgen van zijn achterpoten: slepen, moeilijk lopen en springen. Met een kwart tablet per dag kan de kat weer beter bewegen. Voordat ik het kwart tabletje door zijn eten roerde, had ik wel overleg met mijn da hierover. Zij heeft ervoor gestudeerd tenslotte, ik niet!

Afgelopen week las ik dit artikel over acupunctuur bij katten. Ik had al wel over fysiotherapie bij huidieren gelezen maar nog niet over acupunctuur. Eigenlijk logisch om het ook bij kat, hond of fret te doen want het werkt ook heilzaam bij mensen. Het enige wat ik me afvroeg is hoe het dier in kwestie in godesnaam stil blijft zitten? Als ik naar mijn katten kijk zou Bowser het nog wel toelaten maar Yoshi zou compleet uitflippen. Hem vasthouden om zijn nagels te knippen is al een exersitie, laat staan hem vast -en stilhouden zonder spartelen- om naalden erin te steken. De kat op de foto ziet er iig niet happy uit, maar ja, de man uit de Even-Apeldoorn-Bellen reclame ziet er ook niet heel gelukkig uit…

Bij boekhandel Scheltema keek Yoshi me aan vanaf de voorkant van Kattenmanieren magazine. O nee, toch niet! Het was wel een Blauwe Rus maar geen Yoshi. Al die Russen lijken echt als 2 druppels water op elkaar, je ziet alleen verschil tussen mannetjes en vrouwtjes (spitsere snoet).

In deze Kattenmanieren (nummer 3 2007) stond een special over de Blauwe Rus. Een flink verhaal met achtergrondinformatie over het ras en heel veel foto’s. Zo schattig, en al die kittens en katten lijken op elkaar. Vandaar dat de kittens in een nestje altijd gemerkt worden om ze uit elkaar te kunnen houden. Meestal is dat een wollen touwtje als halsband, in een opvallende kleur, of een strikje om de staart. Alleen op die manier weet je welk kitten je vasthoudt.

Toen we op bezoek gingen bij het nestje waar we uiteindelijk Yoshi kochten, hadden de kittens (3 katers en 1 poes) geen kenmerk. De mevrouw van de cattery pakte steeds een kitten op en zei dan: deze is het. O nee, toch niet. Deze is het. O nee, toch niet. Deze is het, o nee, toch niet, het was de eerste! Yoshi was het kleinst van het nestje, dus ik denk wel dat we uiteindelijk het gekozen kitten mee naar huis hebben genomen. Of toch niet?