Centre National de Vol à Voile


Afgelopen weekend waren manlief en ik even de bouwput ontvlucht. Uiteraard werden de poezen in onze afwezigheid goed verzorgd door de poespas.
In St. Hubert, bij de vliegschool, ontmoette ik deze prachtige lichtrode pluizenbol, die zich gretig liet aaien. Zelfs met mijn vinger voor de lens zie je hoe mooi het dier is.
We hebben samen in de zon op het trappetje gezeten, heerlijk.

bouwinspectie


Als de klusmannen weg zijn mogen Mario en Yoshi de bouwplaats inspecteren. Er wordt gesnuffeld aan alle spulen, over de vensterbanken gelopen en vooral heen en weer gerend. Het leukste spelletje is hard achter elkaar aan rennen en dan via de keuken naar de slaapkamer en weer terug naar voren sprinten.
Zo hard mogelijk.
En het liefst ook met een knetterharde meow ertussen, voor de motivatie.
Of voor de echo 🙂

verbouwstress


Goed kijken en je ziet de staart van Mario met zijn rug naar mij toe en Yoshi daarachter.
Beide mannen houden niet van verbouwen en zoeken veilige plekjes waarbij onder het dekbed de voorkeur heeft.
Nog even volhouden heren!
Het vrouwtje belooft dat het de ellende allemaal waard is…..

een titel zegt niets


Gisteren bij thuiskomst gaf ik, zoals elke avond, de buitenkatten eten. Opeens stond de zeikende buurman naast me. Hij vertelde dat hij een brief gaat sturen naar het bestuur van het gebouw waarin ik woon om ‘dit spulletje’ weg te laten halen.
Waarop ik zei dat hij hierover met mijn buurmannen moest praten en niet met mij want daar had hij al contact mee.
Vanuit het niets begon deze man te schreeuwen.
Waarop ik weer zei dat hij met mijn buurmannen moest praten.
Waarop hij nog harder ging schreeuwen.
Op dat punt draaide ik me om en zei dat dit geen zin had.
Waarop hij NOG harder ging brullen en dreigen met ‘dan moet je niet raar opkijken als er straks iets veranderd is’.
Waarop ik zei dat hij van die spullen moet afblijven want anders weet ik hem te vinden.
Waarop hij NOG HARDER ging schreeuwen.
Ik ben weggelopen.
Zijn vrouw stond erbij en keek ernaar.

Bij thuiskomst heb ik eerst even rustig op de bank gezeten en toen bedacht ik: wie is die man?
Google wist me te vertellen dat deze zo op het oog keurige heer een dokter aan de Universiteit van Amsterdam is. Met meerdere publicaties en boeken op zijn naam. Een van zijn boeken heeft zelfs in de titel het woord ‘zorgen voor’ staan.
Kennelijk is zijn academische uitleg van het woord ‘zorgen’ een andere dan de mijne.
Een titel voor je naam is geen garantie voor fatsoenlijk met mens en dier omgaan.

aanhankelijk


Wanneer ik thuis ben, lopen er twee poekies altijd achter mij aan te hobbelen. Vooral Mario heeft geen rust in zijn kont, die loopt overal mee naar toe. Yoshi vindt mij ook heel leuk maar hij slaapt vooral graag dicht bij me 🙂