30 augustus 2002

Koopa met snoet vol spinnerag

Het is vandaag precies 5 jaar geleden dat we Koopa hebben moeten laten gaan. Hij was zo ziek en op, er was niets meer aan te doen. Ons witte spookje is maar 8 jaar oud geworden en we hadden hem zo graag nog heel lang bij ons willen houden. We waren al heel lang bezorgd om hem: hij at slecht, had altijd diarree en werd zienderogen magerder. We hebben hem helemaal binnenstebuiten laten keren bij onze da, maar er werd niets gevonden. Op maandag 26 augustus 2002 zijn we met hem naar de Faculteit Diergeneeskunde gegaan van de Universiteit Utrecht. Onder narcose werd een biopt genomen van zijn darmen. Koopa woog toen nog maar 2.1 kilo en het was nog maar de vraag of hij uit zijn narcose zou komen. Hij was heel rustig toen we erheen gingen en we hebben nog samen buiten gewandeld in de tuin bij de kliniek. Hij aan zijn tuigje, snuffelend aan alles wat hij tegen kwam. Nog een grote plas voordat we weer naar binnen gingen, dat was zo grappig. Toen hij wakker werd uit zijn narcose en mij hoorde praten, wilde hij hoe dan ook naar mij toe komen, wankelend op zijn pootjes. Thuisgekomen hem helemaal vertroeteld, wachtend op de uitslag.

Lekker boom krabbelen bij de buren

Om uit te sluiten dat het om een voedsel allergie ging, moest Koopa gekookte struisvogelbiefstuk eten. Hij at heel weinig maar was wel alert. Op woensdag 28 kwam ik laat thuis van een dagje zeilen, bezorgd om Koopa. Bij thuiskomst trof ik Bowser in coma aan, met Koopa in paniek erom heen draaiend. Bowser had een hypo en was al ver weg. Meteen naar de spoedkliniek waar hij uit zijn coma kwam en de nacht moest blijven. Op donderdag 29 werkte ik thuis om op Bowser te letten, hoe hij herstelde van zijn zware hypo. Het ging beter met hem, hij had wel een zware klap gehad. Koopa werd steeds minder, bewoog amper en at niets. Op de kattenbak was het drama, iedere keer als hij geweest was moest de bak compleet verschoond worden.

Slapen op het grote rode kussen

Op vrijdag de 30e bleef manlief thuiswerken om op beide katten te letten. Bowser herstelde goed, Koopa zakte weg. Ik zat op mijn werk en hoorde alleen maar dat Koopa alleen maar lag, koud was en niet bewoog of wilde eten. Ik ging naar huis omdat ik het niet vertrouwde: bij thuiskomst trof ik Koopa aan in dezelfde stand als waarin ik hem had achtergelaten ‘s ochtends, toegedekt in een trui van mij. Heel hard knorrend, dat wel, maar hij zag er heel slecht uit. Hij wankelde op zijn pootjes naar de keuken en wilde alleen maar achter de koelkast zitten. Toen gingen bij mij de alarmbellen helemaal af: hij was op zoek naar een donker plekje om dood te gaan… Meteen de da gebeld en we konden er heen.

Buiten in de tuin

Koopa woog nog maar 1,9 kilo en was op. De da zag ons dilemma maar zei heel eerlijk dat zelfs met pepmiddelen Koopa niet te redden was. Hij was aan het dood gaan. Dat zagen wij ook wel en we hebben de moeilijkste beslissing ooit moeten nemen: hem laten inslapen. Dat ging heel snel en hij is in onze armen naar de regenboog gegaan.

Koopa in de wasbak

We hebben hem laten cremeren en zijn as uitgestrooid vanaf een brug over de Amstel. Iedere keer als ik daar fiets, groet ik Koopa en huil ik van binnen. Het verdriet slijt maar zal altijd blijven. Dag lieve Koopa, mijn witte spookje met je mooie witte flapjes. Ik hield niet van katten toen ik je leerde kennen maar jij en je broertje hebben mijn hart gestolen.

Tussen de gordijnen

vlooien

Frontline voor de katEens in de zoveel tijd moeten de catz preventief behandeld worden tegen vlooien en teken. Ze komen buiten, dus ze nemen vast wat mee. Niet dat ik iets op ze vind bij het kammen, maar toch. En iedere keer is het drama bij Yoshi.

Yoshi reageert compleet in paniek als hij het doosje al ziet. Als ik het pipetje uit de verpakking haal, hoort hij het al. Het topje eraf breken: meneer stormt onder de bank en weigert er onderuit te komen. Met veel moeite kind in de houdgreep en vervolgens met 1 hand proberen zijn vacht uit elkaar te duwen om de smurrie op zijn huid aan te brengen. Leuk zo’n blauwe rus, het lukt me niet op bij de huid uit te komen door de dubbele vacht. Op hoop van zegen tussen zijn schouderbladen en meneer springt uit mijn armen en rent door het huis.  Vervolgens is hij uren van slag: knipperen met zijn ogen, schokken, rennen, wassen en heel bang voor mij. Extreem bang voor mij. En dat de hele dag. Gezellig is anders.

Bowser daarentegen kijkt me aan en laat het toe. Hij kijkt me wel verontwaardigd aan dat ik dat stinkspul op hem spuit, maar verder niets aan het handje. Hij knort er weer vrolijk op los en is niet boos op me.

Yoshi is gisteren de hele dag boos op me geweest, schoot weg als hij me zag en weigerde bij me in de buurt te komen. Vannacht was hij het gelukkig weer vergeten en heeft hij als een warme bontmuts op mijn hoofd gelegen. Ik ruik nu nog steeds naar Frontline, hij heeft het als wederkwitantie gewoon allemaal in mijn haren gesmeerd. Nou mooi, ben ik ook vrij van vlooien en teken.

the russian blue cat by Ingeborg Urcia

The Russian Blue Cat by Ingeborg Urcia Er zijn veel boeken geschreven over katten, de rassen, wat te doen bij ziekte en het ‘onderhoud’ ervan. Zelf heb ik een aantal exemplaren in mijn kast staan maar ik ben al jaren op zoek naar HET kattenboek over de Blauwe Rus, de heilige graal onder de kattenboeken: The Russian Blue Cat, geschreven door Ingeborg Urcia.

In mijn zoektocht naar kattenboeken en boeken over de blauwe rus in het bijzonder kwam ik op diverse sites en forums de vermelding over dit boek tegen. Door iedereen wordt het geprezen, maar het boek is niet meer te koop. Er zijn nog exemplaren tweedehands te krijgen, maar de prijzen beginnen daar vanaf 214,99 dollar. Jawel, je leest het goed! Ik moest ook 2 x kijken voordat het muntje viel. Dit boek is zo zeldzaam en zo gewild dat de prijzen echt niet normaal meer zijn. Maar als ik zo de reviews lees, moet je dit boek gelezen hebben als je een blauwe rus in huis hebt. Nou, ik hou heel veel van Yoshi, maar of ik nou zoveel geld over heb voor een boek? Ik denk dat we nog maar even zonder doen en hopen op een buitenkansje op een rommelmarkt ofzo.

Complete Cat Care Manual

Een boek waar ik heel veel info uit heb gehaald, is de Complete Cat Care Manual van Andrew Edney. Bomvol info over katten, de rassen, de anatomie en wat te doen bij ziekte of ongelukken in huis. En vooral heel veel foto’s van katten en extra info per ras. Als je helemaal niets van katten weet is dit een heel handig naslagwerk.

Hoe werkt mijn Kat?

Van vriendin Y. kreeg ik het boekje Hoe werkt mijn kat? Een handleiding voor kattenbezitters met veel praktische informatie. Een prima kado boek, net als Hoe werkt mijn hond? en (voor als je niet in viervoeters bent) Hoe werkt mijn baby? Ook dit boek is niet meer te koop in het Nederlands, dus ik hoop nu maar op een flinke waarde stijging omdat het zeldzaam is. Schijnt zomaar te kunnen bij dit soort boeken 🙂

dweil

Lekker dweilen op de bank

Het is katten-eigen om extreem lui te liggen dweilen op de meest fijne plekjes. Yoshi heeft de bank ontdekt als ultieme slaapplek. Languit, op zijn rug of op zijn zij, tegen de rugleuning aan. Of om de leuning gekruld, ook goed. Meneer is niet zo fotogeniek, hij gaat altijd bewegen als hij de camera ziet. Op de bovenste foto werd hij net wakker en bleef hij liggen kijken naar het-vrouwtje-met-de-camera. Mooi Fuji Foto Tip moment. Het bankmatje<

paracetamol

Paracetamol is vergif voor katten!Lang leve het Wereld Wijde Web in de zoektocht naar informatie over van alles en nog wat. Als mijn katten iets mankeren, Google ik de symptomen en vind ik vanzelf informatie over de mogelijke kwaal en wat ik voor actie moet ondernemen. De actie is altijd: naar de da, maar dan weet je in ieder geval of het levensbedreigend is of niet. Tenminste, als het is wat je denkt dat het is, dat is natuurlijk ter beoordeling van de da zelf.

In maart 1997 hebben we zo heel snel Bowsers blaasgruis ontdekt. Bowser bleef op en af de kattenbak gaan, persen, zich overdadig wassen en weer de kattenbak op. Mm, dat is niet normaal. Een snelle zoektocht leverde de info over blaasgruis op en dat er geen tijd de verliezen was: met spoed naar de da om de blokkade op te heffen (dit soort dingen gebeuren trouwens altijd laat in de avond en in het weekend, maar dat is een ander verhaal). Doordat we er zo snel bij waren kon Bowser ter plekke en zonder narcose bevrijd worden van gruis en weer als een gek ventje plassen. Als je er te laat bij bent, vergiftigt de kat zichzelf door de ophopende plas in de blaas (dit wordt een ontsteking) en is het binnen 24 uur voorbij.

Helaas gaan er nog steeds diereneigenaren zelf dokteren. En in het ergste geval geven ze hun kat of hond een mensen medicijn zoals paracetamol of aspirine, omdat ze ergens op een forum lezen dat dat best kan en helpt. Paracetamol is vergif voor je kat, zo ook chocolade en bepaalde planten in huis. Informatie op internet zoeken is prima, maar ga nooit zelf medicijnen toedienen aan je huisdier. En al helemaal geen medicijnen die je zelf slikt, het lichaam van een kat is heel anders dan dat van een mens.

Er zijn uitzonderingen, zoals Methylcobalamine.  Dit is een vitamine B12 preparaat voor mensen, maar in een lage dosis hebben vooral suikerkatten hier profijt van. Het is bekend dat een suikerkat last kan krijgen van zijn achterpoten: slepen, moeilijk lopen en springen. Met een kwart tablet per dag kan de kat weer beter bewegen. Voordat ik het kwart tabletje door zijn eten roerde, had ik wel overleg met mijn da hierover. Zij heeft ervoor gestudeerd tenslotte, ik niet!

niet storen

Ik wens niet gestoord te worden!

Bowser lag heerlijk te slapen op de loggia (neen, het is echt geen balkon!). En zoals je ziet wil hij niet gestoord worden. Ik aaide hem over zijn buik en toen kwam er echt een puuuuurrrrrrrrrrrrrr uit, hij knorde er helemaal van.

catsitter

Micky in mijn oude tuin

Vriendin M. belde gisteren op: haar 3 katten waren alle 3 naar de da geweest. De 2 mannen, Micky en Mr. B waren beide onder narcose geweest voor grote tandarts controle met kiezen en tanden trekken. De dame, Lady, was alleen ge-ent.

M. was zelf op haar werk en mocht niet eerder naar huis. Of ik haar moeder wilde aflossen om de beestjes in de gaten te houden tot ze thuis kwam? Tuurlijk! Bij aankomst lag Mick-Mick heerlijk op een groot kussen en zoals gewoonlijk viel hij me meteen aan (niet erg, hij vindt me gewoon heel erg leuk). Toen wist ik meteen dat het al veel beter met hem ging!

Mr. B was wat slomer en liep nog een beetje te waggelen. Maar ook hij werd al wakkerder en alerter. De da assistente had gezegd dat de katten niet op de grond mochten liggen, dat is te koud. Mr. B lag alleen maar languit op de grond te dweilen en wilde niet op de bank liggen. Vervolgens heb ik hem maar toegedekt met een deken, was hij toch lekker warm. En zo heb ik heerlijk op de bank gecatsit, ondertussen alle wijven-series op Net 5 (jahaa dinsdagavond!) zitten kijken. Niks mis mee.

de rust wedergekeerd

Cupido is heel Zen

Cupi is weer thuis bij zijn eigen baasje en vrouwtje. Het was gezellig, de laatste nacht kroop hij dicht tegen me aan en lag hij heel tevreden te knorren. Dit tot groot ongenoegen van Yoshi, dat is zijn plekje!

Yoshi maakt het nu ruimschoots goed door elke nacht op mijn hoofd te slapen. Maakt nu uit hoe warm het is, hij ligt dicht tegen me aan, languit op het kussen. Omdraaien ist verboten, vrouwtje moet stil blijven liggen. Uitslapen is een feest met zo’n pluis dicht tegen je aan. Vanochtend na zijn ontbijt kroop hij meteen terug en sliep ook hij riant uit.

Yoshi op het grote bed

levensgevaarlijk kantelraam

Gaas ter beschermingIn en om huis zijn er veel gevaren voor katten, één ervan is het kantelraam. Of kantelkiepraam, hoe je zo’n ding ook wilt noemen. Wij hebben thuis zo’n raam en ik durf het nooit open te zetten in de kantelstand vanwege dat gevaar. Aan de zijkant ontstaat in dit standje een schuine wigvormige kier. Nieuwsgierige katten springen in die kier en komen klem te zitten: voorpoten met lijf aan de buitenkant en de rest hangt nog binnen. Ze kunnen zich nergens afzetten en vechten zich vervolgens dood. Of ze worden eruit gehaald maar zijn blijvend verlamd. De Dierenambulance en brandweer moeten jaarlijks tientallen katten redden en komen ook wel eens te laat… het arme dier.

Een simpele oplossing is om in de wig van de kier een kussen of een paar opgerolde sokken te proppen. Stel dat de kat toch in die kier komt, kan hij zichzelf bevrijden doordat hij zich kan afzetten. Dit lijkt me alleen een optie als je op de begane grond woont trouwens, anders flikkert je kat alsnog van 3 hoog naar beneden.

Bij een online dierenshop kwam ik dit handige rooster tegen, op maat te maken voor elk kantelraam. Meteen kopen als je thuis een kantelraam en katten hebt. Of ga even zelf aan de slag met gaas van de Gamma, zodat je raam open kan (ook als je niet thuis bent) en je kat veilig is bij je openstaande raam.

erin, erop, nu hebben we alle varianten gehad

ook leuk: op de doos in plaats van erinEen nieuwe doos in huis: joepie! De mand ligt er nog steeds ongebruikt bij, De Doos is nog steeds favoriet.

Bowser alleen, Yoshi alleen, Cupi alleen, Bowser en Yoshi samen… alle standjes had ik nou wel gezien.

Gelukkig hebben we er een nieuwe doos bij en Cupi ging er meteen bovenop zitten. Uren lang. Avonden lang.

En als Cupi weer ging wandelen, ging Yoshi snel erop liggen. Uren lang. Avonden lang.

Het rondje oud papier zal ik nog maar even uitstellen. Het zijn rare jongens, die katten van ons.Â