Gisteren zijn manlief en ik even snel op en neer naar Dierenthuis gereden om de dieren te knuffelen en spullen te brengen. De kofferbak zat vol met allesreiniger, wasmiddel, vuilniszakken en tientallen kluiven in alle soorten en maten voor de honden. Die had ik gehaald bij dierenwinkel ‘t Dierenhoekje op de Zeilstraat en ik kreeg én korting op alle kluiven én nog heel veel snacks gratis mee! Topwinkel!!
In de Dierenthuis nieuwsbrief had een oproep gestaan voor panter dekbedhoezen van de Zeeman en daar had ik er ook nog 4 van gekocht. Speciaal voor Pedro had ik er een Kong bijgedaan, hopelijk helpt het hem om van zijn rondjes draaien af te komen.
Volle auto, altijd welkom.

Gisteren reed de Dierenthuis Express weer, deze keer met 7 zwervers van de Sumatrakade in Amsterdam. Deze zeven werden vier jaar lang liefdevol verzorgd door een buurtbewoner. Helaas werden de katten weggetreiterd door buren en waren ze zelfs hun leven niet meer zeker. Zout over voer strooien bijvoorbeeld, of de slaapplekken vernietigen. Met als toppunt dat volwassenen hun kinderen leren om de katten weg te jagen. Sommige bewoners aan de Sumatrakade in Amsterdam mogen zich de ogen uit hun lompe kop schamen!
Na overleg met de Stichting Amsterdamse Zwerfkatten en Dierenthuis kwam het fijne bericht dat deze zeven wel welkom waren in Aarle-Rixtel. Alle zeven werden in een ronde gevangen en gingen richting SAZ en dierenarts voor algehele controle. Na opgehokt te zijn voor twee weken, reden we gisteren met een auto vol katten en allerhande spullen naar het Brabantse land. Deze ex-zwervers gaan nu eerst een paar weken acclimatiseren in de blokhut op het terrein zelf en komen dan tussen de andere schuwe katten te wonen.

Ons vertrek vanuit Amsterdam, in het midden zie je Jans van SAZ. Links staat Marijke van Animates en rechts Dagmar, het kattenvrouwtje van de Sumatrakade 🙂

Uiteraard kwamen we weer handen tekort om iedereen te knuffelen!

Gisteren rond middernacht SMSte mijn buurman P.: “Ben je nog wakker? Er zit een poes van iemand gevangen in schuur nr. 33 op ons terrein. Kunnen we iets doen?”
Ik was nog wakker en liep met buurman naar beneden om te kijken of ik iets kon doen. Beneden stonden het baasje en vrouwtje al te wachten. Poes in kwestie hoorden we inderdaad klaaglijk mauwen vanuit de schuur, nu nog de eigenaar van de schuur vinden. Via een andere buurman kwamen we daar achter, en ook dat hij niet in het land is want hij is piloot.
Conclusie: om half 1 ‘s nachts een hangslot openbreken. Met een ijzerzaag en koevoet lukte het niet, een slijptol was de oplossing. Maar waar haal je midden in de nacht een slijptol vandaan? Buurman J., eigenaar van opgesloten kat Pukkie, belde bij een andere buurman die nog wakker was aan, en zowaar, die had een slijptol!
En zo stonden we met 5 man/vrouw een slot open te breken 🙂
Op de foto buurmannen J. en R. en een ijzerzaag. Pukkie is weer helemaal blij thuis na zijn avontuur.

Zo leuk om eens post van een ander kattenvrouwtje te ontvangen!
De katten van Anneke, trouwe lezer, wilden graag ook op CatChat. Nou dat kan.
Haar gezellige Britten-trio.

Julius Loki Duymaer van Twist (mei 2007); BKH, black-golden shaded; hij is gewend vrij buiten rond te lopen en dat leer ik hem niet meer af (wij wonen gelukkig in een doodlopend straatje, dus geen verkeer voor de deur). Hij banjert door alle buurtuinen. Gaat kijken bij wie aan het klussen is. Loopt bij de buren via openstaande keukendeuren of openstaande balkondeuren naar binnen, maar niemand vind dat erg. Laat zich door iedereen aaien, ook door de kleine kinderen in de straat. Gaat gezellig op zijn rug liggen om zijn buikje te laten aaien en klein buurmeisje Jade zegt dat ie dan heel hard gaat “ronken”.

Lambik (juni 2008): hij heet volgens zijn stamboom Cabriole’s Lamborghini, maar dat vond ik een naam van niks. Hij is een blue-point BKH. Hij is lief, maar een vreselijke bangebroek. Mag van mij niet vrij buiten rondlopen zoals Julius dat doet, maar mag alleen frisse neusjes halen op het terras. Dat vindt ie wel best, hij weet niet beter trouwens, want ik heb hem nooit de gelegenheid gegeven om de wereld buiten het terras te verkennen.

Jozefien (februari 2009): de cattery (Celize’s) had haar Butterfly genoemd, vond ik niks, op haar stamboom staat gelukkig Jozefien. Zij is ook een BKH. Ze is qua kleur een beetje mislukt Choclate-point, heeft veel wit in haar snoet en op haar pootjes, maar heeft zulke guitige blauwe oogjes. Vreselijk eigenwijs droppie. Mag net als Lambik niet vrij buiten banjeren, maar alleen op het terras. Zie haar wel eens peinzen, als Julius daarbuiten mag, waarom ik dan niet?

Annekes eerste half-Brit was haar chocolaatje Pebbles: volbloed vader/halfbloed moeder. Pebbles is helaas naar de Regenboog maar ook zij hoort in het voorstelrondje.

Wat een leuke katten, met ieder een eigen karakter. De namen zijn ook bijzonder, kom maar eens op Lambik voor een kat 🙂

Gewoon een heerlijke foto van Dutch en Pun’kin.
Nooit in het ecchie ontmoet, ook het baasje niet, maar via email houden we elkaar op de hoogte van onze poezels. Als jij jouw poezelige vriendjes ook wilt voorstellen, laat het dan weten in de comments hieronder en ik neem contact met je op.

De aanloopkatten bij mijn schoonouders hebben een veilige haven dankzijn hen. Hun leven zou een heel stuk minder zijn als zij ze niet zouden opvangen. Beide katten wonen overdag bij hun de bank, krijgen heel veel knuffels en aandacht en vooral, eten. Thuis krijgen ze af en toe eten, geen aandacht, en aan het gedrag te zien, vaak een snauw en een schop. De enige plek die ze hebben is een mandje in de onverwarmde schuur.
Het poezenkind heeft gisteren de hele middag bij mij op schoot gelegen, knorrend en kopjes gevend. Zo’n lieve kat, wie wil daar nou niet voor zorgen?

Dit zag ik gisteren op Dierendag.
Was het goed nieuws voor de poekie in kwestie en had hij/zij een prachtige nieuwe poepdoos gekregen op 4 oktober?
Of was het kindeke gedumpt, samen met de kattenbak? Dag dieren op Dierendag?

Dit is post die je wel elke dag wilt ontvangen 🙂 Poezenpost dus.
Spam heet zo omdat zijn moeder Apestaartje heet. Hij woont bij mijn nicht en zij zag mijn ploesies kwartet en bestelde meteen haar eigenste.
Lijkt hij niet geweldig? Vooral die witte plukjes op zijn rug, zo zoet.
Bestel jouw look-a-like via de Ploesie shop, success gegarandeerd.

In het verleden hebben wij vaker logees gehad, de harige variant dan. Cupido was vaste gast en ik vond het altijd heel gezellig, drie poezels.
Maar dat was ten tijde van Bowser en Yoshi. En Bowser was heel makkelijk, die vond alles prima. En Yoshi volgde Bowser, dus het ging uiteindelijk na een korte wen periode, altijd goed.
Daarom stelde ik voor dat Lewis bij ons zou komen logeren tijdens de vakantie van zijn personeel. Lewis is een rode Brit van net 1 jaar oud en het leek me heel gezellig voor Mario. Een ventje van bijna zijn eigen leeftijd erbij, dat moest wel spelen worden. Voordat het grote logeren van drie weken begon, leek het me wel handig om een proefweekend te draaien.
En zo werd op vrijdagmiddag Lewis gebracht voor een probeer weekend. En hoe graag ik het ook wilde, Lewis vond het helemaal niks. Hij zat verstopt achter de schoenen, sliep in de kattenbak en durfde niks. Hij wilde niet eten, niet drinken, en was bang voor mijn Mario en Yoshi. Die waren ook niet echt heel vriendelijk en bleven maar blazen naar Lewis. Terwijl Lewis zo lief en zacht en schattig was.
Puntje bij paaltje werd Lewis op zaterdagmiddag vervroegd opgehaald want het was te sneu voor hem. Heel jammer want ik denk stiekem over een derde kat, en een rode, en we hebben de naam al. Maar Mario vond het niks, Yoshi was compleet van slag en arme Lewis vond logeren te verschrikkelijk. Gelukkig ging hij bij thuiskomst wel meteen eten en drinken en heel hard slapen, hij had er gelukkig geen nare gevolgen aan overgehouden.