Minoes, ‘mijn’ adoptiepoes bij Dierenthuis!
Is ze geen dropje?

Lieve Isolde.
Van suikertante naar kwakkeltante.
Ze is niet lekker en eet heel weinig. Te weinig.
Volgende week krijgt ze een echo en horen haar baasjes wat er aan de hand is.
Vandaag heb ik haar extra geknuffeld. En gedwangvoerd. En toen weer geknuffeld.
Het is een schat, ze ging meteen weer knorren.
Ik duim voor een goede afloop.

Al vaker schreef ik over de permanente dierenopvang Dierenthuis, de gouden mand voor vele asielzitters. Oude zieke honden, verwilderde katten en katten besmet met het kattenaids- en / of leucosevirus vinden in Almere een blijvend thuis.
Naast alleen donateur zijn, wilde ik meer doen. Met toestemming van Dierenthuis beheer ik de Dierenthuis Facebook pagina. Iedere dag plaats ik nieuws over de honden, katten en paarden bij Dierenthuis. Lief en leed wordt gedeeld met een grote groep Dierenthuis vrienden, elke dag meer.
Hoe groot was mijn verrassing dat ik een vermelding kreeg in de maandelijkse Dierenthuis nieuwsbrief! Die moderne media meid, dat ben ik 🙂

Bij snaba het Vogeltje zag ik weer deze kleine dame.
Nog steeds een PZN, een Poes Zonder Naam.
Maar wel heel gezellig met kopjes geven.

Voor de katten van je buren zorgen als die er niet naar omkijken.
Echt waar.
Deze twee ontzettend lieve en aanhankelijke katten, moeder en zoon, worden al jaren door mijn schoonouders verzorgd. Met eten, knuffels, liefde, een warm kleedje op de bank en sinds kort ook een slaaphok in hun tuin. Het was namelijk niet duidelijk of de eigenaren wel de schuur hadden opengezet tijdens de koude nachten, het interesseert ze geen reet wat er met deze katten gebeurt. Ze krijgen eten, en dat is het. Soms een trap na als ze via de achterdeur hun eigen huis in willen.

Sommige zogenaamde mensen, daar zou je het liefst….

Manlief en ik twijfelen al heel lang over een derde kat erbij. Een gezellige rode rakker. De naam hebben we al, maar de grote vraag is: wat zouden Mario en Yoshi er van vinden?
Ik hoor te vaak dat met de komst van een derde kat de verhoudingen tussen poezen helemaal zoek raken. Waarbij in de regel één de pispaal wordt van de andere twee.
Dus, wat is wijsheid?

We konden het dilemma uitproberen met een logée!
Onze buren gaan met vakantie en zochten een poezenoppas. En ik dacht, mooie test, kijken of een poes drie een optie is door kat in kwestie bij ons te laten logeren.
En zo kwam Shaka (van Shaka Zulu), volwassen kater van 9, zaterdagochtend bij ons binnen. Om te wennen zat hij achter de glazen deur in de hal, met onze jongens aan de kamerkant. Na een uur of wat kijken en blazen naar elkaar de deur maar opengezet.

En de hel brak los.

Yoshi trok een sprint en joeg Shaka het hele huis door.
Die verstopte zich uiteindelijk onder een poef.
Mario werd zes keer zo groot en zette me daar een keel op.
En bleef voor de poef heel hard schreeuwen.
Shaka durfde vervolgens wel heel stoer door het huis te lopen maar werd genadeloos elke keer naar het achterhuis verdreven.
Midden in de nacht een groot gevecht waarbij de haren in het rond vlogen. Om 8 uur ‘s ochtends moest ik een kussen tussen te katten gooien om ze uit elkaar te krijgen.
Waarna ik buurman maar belde om te zeggen dat Shaka maar snel opgehaald moest worden, dit werkte niet.

Conclusie: onze katten lijken o zo lief maar het zijn TIJGERS.
En ze blijven lekker met zijn tweeën.

Shaka is hersteld van zijn avontuur en zijn vakantie oppas is geregeld!

Al vaker schreef ik over Dierenthuis en het goede werk dat ze doen.

Stichting Dierenthuis is een permanente opvang voor kansarme asieldieren.
Honden oud, ziek of met gedragsproblemen en verwilderde katten vinden hier een blijvend thuis. De dieren zijn afkomstig van asielen, waar ze vaak verwaarloosd en mishandeld binnen zijn gebracht.
Dierenthuis betekent een leven zonder hokken en tralies op een terrein van maar liefst dertigduizend vierkan te meter met bomen, struiken en vijvers om in te zwemmen. En omdat ze al genoeg hebben meegemaakt mogen ze hier dan ook voor altijd blijven.

Via Stichting FIV-FeLV biedt Dierenthuis tevens onderdak aan katten besmet met het kattenaids- of leucosevirus. Net zoals mensen, kunnen katten met een levensbedreigende aandoening vaak nog jarenlang gezond en gelukkig doorleven. Anders dan mensen, krijgen katten die kans doorgaans niet. In plaats van een spuitje, krijgen ze aandacht, goede voeding en medische zorg in een huiselijke omgeving.

Dierenthuis draait volledig op donaties. Als donateur van Dierenthuis kan je, voor een klein bedrag per maand, dieren op afstand adopteren.
‘Mijn’ dieren zijn hond Misty en ex-suikerpoes Minoes. Via email ontvang ik met regelmaat een update met foto van ze, wat ze echt een beetje van mij maakt.

Mijn adoptiehond Misty moest dood van haar baasjes omdat ze saggerijnig was…
Gelukkig werkte de dierenarts niet mee en mocht Misty naar Dierenthuis. Manlief en ik hebben haar zelf gebracht, na een oproep voor transport via de Dierenthuis site.

Suikerkat Minoes (rechts) zat al heel lang te wachten op een nieuw baasje wat maar niet kwam. Wie wil nou een kat met suikerziekte als je ook gezonde katten uit het asiel kan halen?
Ook zij is door mij naar Dierenthuis gereden en heeft daar haar gouden mand gevonden.

Dierenthuis startte jaren geleden in Wilbertoord en verhuisde naar een grotere locatie in Aarle-Rixtel. Helaas was het doel van Dierenthuis in strijd met het bestemmingsplan en daarom gaat de stichting verhuizen naar Almere. In het buitengebied van de polder wordt hard gewerkt aan een nieuw Dierenthuis, met ruimte voor alle dieren inclusief de paarden.
Op 1 december verhuizen de eerste dieren al, begin 2013 zijn alle dieren onder het nieuwe dak.

Voor het inrichten van de nieuwe locatie is geld nodig. Veel geld.

Dierenthuis is een inzamelingsactie begonnen die heet DE LAATSTE TON.
Er is 10.000 euro nodig voor operatiekamers. Nog eens 5.000 euro voor 4 paardenboxen. De ruimte is veel groter dan de huidige locatie in Brabant, voor inrichtiing is ook nog eens 10.000 euro nodig. En dan het grootste bedrag: 75.000 euro voor het betegelen van het buiten terrein.

Tot nu toe gedoneerd: € 15.615

Doneren kan op de volgende manieren:
Vanuit Nederland: 93 59 251
IBAN: NL22INGB0009359251
BIC:INGBNL2A

Vanuit België: KBC, IBAN: BE63731027687108
BIC: KREDBEBBT

t.n.v. Stichting Dierenthuis
o.v.v. DE LAATSTE TON

Je kunt anoniem doneren of met je naam erbij, zodat je in de lijst komt te staan van donateurs. Doneer je mee?
Alle beetjes helpen!

Al maanden loop ik te dubben: een kat erbij of niet? De een zegt doen, de ander niet. En ik weet het niet. Van twee naar drie katten is logistiek niet zo heel moeilijk: extra kattenbak erbij, nog meer speeltjes, nog meer slaapplekjes. En ruimte zat in huis.
Maar als ik naar mijn tweetal kijk, weet ik nog goed dat het bijna een jaar geduurd heeft voordat Yoshi Mario leuk vond. En dat duurde heel lang. Stel dat we er nu een rode bijnemen, hoe gaan de machtsverhoudingen dan worden? Gaan Mario en de nieuwe samenspannen tegen Yoshi? Of andersom?
Dat wil ik niet, dat een van de mennekes de dupe wordt van een derde kat erbij.
Iemand ervaring en wijs advies voor me?
De pest is dat ik al een naam heb 🙂

De aanloopoezen bij mijn schoonouders hadden het zwaar: er was een hondje te logeren. En daar waren ze het beide niet mee eens. Viervoeter in kwestie was een allerschattigst kleine pup van 4 maanden en banger van de poekies dan zij van haar.
Met veel misbaar klom het tijgertje op het dak van de garage om daar hard miauwend de klacht kenbaar te maken. Uiteraard kwamen we meteen in actie en kreeg hij eten op de kliko, buiten bereik van het kleine keffertje.

Het is weer even wennen aan het schema maar ik zorg tijdens de vakantie van mijn buurmannen voor hun suikerkat Isolde. Haar zusje Srikandi is gelukkig een gewone Siamees en krijgt natuurlijk ook veel knuffels van mij maar geen insuline. De wekker gaat nu even om kwart voor 8 in plaats van 8 uur en dan hobbel ik naar de buurmeiden voor ontbijt met een prikje. ‘s Avonds zorg ik dat ik er eerder ben, voor diner, het prikje maar ook heel veel knuffels en aandacht. Of ik nou thuis op de bank Drukte in de dierentuin kijk of bij de buren, dat maakt mij niet uit. En voor de poekies is het wel zo gezellig als ik langer blijf en ondertussen de borstel hanteer. Want daar is Isolde dol op, lekker borstelen.