Op verzoek van bezorgde dierenvrienden en familie, hier even een update over Dexter. Na zijn ziekenhuisverblijf van anderhalve week, heeft T. hem vorige week donderdag opgehaald in Utrecht. Hij is nog niet helemaal uit zijn dip opgekrabbeld, maar hij kan wel thuis herstellen. Met de nodige extra zorg, waaronder sondevoeding. T. racet dagelijks tussen de middag naar huis om Dexie zijn extra voeding te geven, want echt uit zichzelf en van harte eten doet hij nog niet. Aangezien er niets tegen mag zitten voor haar (ze heeft een kleine 3 kwartier om heen en weer te rijden tussen werk en huis en weer terug) vroeg ze of ik wilde bijspringen om Dexter bij te voeren. Slik. Dat is eng. Sondevoeding.

Gisterenavond heeft ze het voorgedaan en vanmiddag heb ik Dexter enorm geknuffeld en zijn sondevoeding gegeven. Het viel reuze mee natuurlijk, was niet eng. Hij ziet er al veel beter uit en doet zijn best met kopjes geven en voorzichtig knorren. Hij bleef lief zitten terwijl ik heel langzaam via zijn tube sondevoeding naar binnen duwde. Heel langzaam, 1 ml per keer en rustig doorpraten (en ondertussen tellen om het niet te snel te doen). Hopelijk gaat Dexiepexie nu zelf eten en mag de sonde er eerdaags uit. Op de foto hierboven zie je een nog zwakke maar zijn best doende Dexter. In zijn nek aan de rechterkant zie je het afdekdopje van zijn sonde zitten. Als het nodig is, gaat de middagzuster morgen weer op pad!