Na ruim twee jaar 1x per dag Lantus spuiten, zijn we toch weer teruggegaan naar 2x per dag insuline spuiten. Bowser bleef met 1x spuiten te hoog zitten gedurende een groot deel van de dag wat absoluut niet goed is voor zijn lever en nieren. In overleg met de da toch maar weer terug naar het oude vertrouwde schema: 8 uur ‘s ochtends en 8 uur ‘s avonds.

Op het suikerkatten forum had ik bij andere baasjes al gezien dat zij een Excel schema bijhouden met de gemeten waardes. Voila, ook voor Bowser aangemaakt. Na zijn logeerpartij was hij wat van slag en heb ik zijn insuline verhoogd. Het meten deden manlief en ik voorheen altijd met voetjeprik. Het grote nadeel daarvan is dat het altijd met zijn 2-en moet: ik houd Bowser in de houdgreep, manlief prikt bloed in een voetzooltje. Bij T. had ik gezien hoe makkelijk oortjeprik eigenlijk is. Dat durf ik ook wel! Ik moet zeggen dat het inderdaad een stuk makkelijk is en je hebt echt maar een drupje bloed nodig voor de meter.

Bowser vindt mij ondertussen wel wat minder leuk als ik weer aan kom zetten met mijn spullen, inclusief een zaklantaarn. Zaklantaarn? Ja, die gebruik ik om vanuit de binnenkant door zijn oor te schijnen om de ader te vinden. Er loopt namelijk een piepkleine ader aan de rand van het oortje. En die moet je zien te raken. Yeah right. 9 van de 10 keer gaat het goed, soms moet ik 3 keer prikken voordat ik de ader heb. Afijn, ik word er al wel beter in, dat maakt het voor beide partijen wat prettiger. Ik doe Bowser niet echt pijn met mijn ezeltjeprik, maar leuk vindt hij het niet. En terecht, ik zit te prikken in zijn oor, dat zou ik ook niet leuk vinden. Op de foto hieronder zie je Bowser vol overgave slapen en het bewuste oor waar ik in prik. Ik prik trouwens op de harige kant van zijn oor, daarom is het zo’n gedoe om de ader te vinden.