Vanochtend samen met T. naar Krimpen aan den IJssel gereden om Dexter op te halen. Hij zat al op haar te wachten, in zijn eentje in een ernome huiskamer. Bij binnenkomst ging Dex meteen kopjes geven, alsof hij wist dat het nu goed zou komen. Het menneke zat tenslotte al vijf maanden te wachten op een nieuwe baas. Meteen na het kennismaken testte T. zijn bloed om de juiste waarde te meten, waarna Dexter zijn eerste Lantus injectie kreeg. Zo, dat was ook geregeld. Na verder knuffelen en aandacht geven, de reismand gepakt en meneer stapte er zelf in.

Onderweg in de auto terug was het een heel miauw concert. Alleen als ik hem aaide door de tralies heen was het stil. Haalde ik mijn hand weg dan begon Dex weer. Geef hem eens ongelijk, het is ook een heel avontuur voor hem. In zijn nieuwe huis was hij eigenlijk meteen aan het snuffelen en ronddrentelen, waarbij de andere drie poezels met grote ogen en dikke staarten aan het kijken waren. Met Dexter komt het wel goed!