Paco van Gent aan de Schinkel. Eindelijk eens op de foto.

Afgelopen weekend waren manlief en ik even de bouwput ontvlucht. Uiteraard werden de poezen in onze afwezigheid goed verzorgd door de poespas.
In St. Hubert, bij de vliegschool, ontmoette ik deze prachtige lichtrode pluizenbol, die zich gretig liet aaien. Zelfs met mijn vinger voor de lens zie je hoe mooi het dier is.
We hebben samen in de zon op het trappetje gezeten, heerlijk.

Uit lunsen bij het Vlaamsch Broodhuys werd nog leuker toen deze poezel op schoot kwam. Bij navraag bleek het de poekie van de overburen te zijn die altijd op het terras kwam aanlopen. Vond ik niet erg! Ze kwam zelfs gezellig naast me op een kussentje zitten pompen.
Op het bandje om haar nek stond: “niet voeren, niet meenemen” maar helaas geen naam.
Maar ach, knuffelen is knuffelen, met of zonder naam.

Deze witte poezel loopt op zijn/haar dooie gemakje over de kaderand. Even later ging hij/zij zich ook nog zitten wassen terwijl het randje smal is en het water eronder diep. Met geen mogelijkheid voor een kat om er ooit nog uit te kunnen klauteren…

Een uitgelezen plekje in de zon, uit de wind, met de warmte van het dak onder je.