Zaterdagochtend 2 februari kreeg ik dit bericht per mail van T. “Gisteravond maakte ik me ongerust over het geluid wat er uit Dexter kwam. Uiteindelijk naar de Dierenarts en hij bleek benauwd, na bestudering van de röntgenfoto bleek er een vernauwing in zijn luchtpijp te zitten. Convenia zou het moeten oplossen als het een ontsteking zou zijn.
Vannacht werd Dexters ademhaling slechter, hij had erge ademnood. Weer naar het dierenziekenhuis, ze hebben een kijkoperatie uitgevoerd. Jammer genoeg geen vreemde voorwerpen in zijn luchtpijp, maar afsluiting door cellen. Ik heb Dexter in laten slapen.
Ik had gehoopt dat hij nog wel 10 jaar of langer bij mij zou blijven, het is een kleine maand geworden, een intensieve maand. Dexter is mijn grote held, hij heeft gevochten om uit de Ketose te komen, hij heeft de laatste twee weken ook laten zien wat een leuke kater hij is. Wilde graag spelen, kon goed kopjes geven en hield van veel geknuffel.”

Dag Dexter.