Zaterdag zat ik met vriendin L. op het terras bij Springhaver. In het zonnetje eten ende drinken en enorm bijkletsen natuurlijk. Na een poosje hoorde ik toch echt een poes miauwen. Heel Hard. Maar ik zag hem niet. Voorbij lopende mensen keken wel steeds omhoog. Ook maar even opgestaan en gekeken waar het gemiauw vandaan kwam. Van Leo, de jongste bediende en kroegtijger van Springhaver zelf op 1-hoog. Hij wilde naar beneden maar wist de deur kennelijk niet te vinden. Even later liep hij parmantig over het terras, hij had de trap toch gevonden.

Ik was in Zwolle, zonder dollen, en kwam deze friemel tegen bij het hotel. Rollen, knorren, draaien en heel hard kopjes geven. Heerlijk zoveel knuffels van een harig vriendje als je een nachtje niet thuis slaapt bij je eigen knuffels.

Op de heenweg van boodschappen doen kwam ik deze kleine Zebra tegen. Zo heet hij echt, er hing een naamplaatje aan zijn bandje. Er stond: ‘Zebra’, een mobiel nummer en ‘gebruikt medicijnen’. We hebben even samen geknuffeld maar de Zebra wilde graag in een geveltuin zitten. Hij sprong steeds op de vensterbank om achter een struik te kunnen. Ik keek even mee maar denk niet dat het om dat plastic zakje ging maar eerder een muis. Zebra had het veel te druk om op de foto te gaan, wilde niet stilzitten. Knuffelen wel!