Zaterdag zat ik met vriendin L. op het terras bij Springhaver. In het zonnetje eten ende drinken en enorm bijkletsen natuurlijk. Na een poosje hoorde ik toch echt een poes miauwen. Heel Hard. Maar ik zag hem niet. Voorbij lopende mensen keken wel steeds omhoog. Ook maar even opgestaan en gekeken waar het gemiauw vandaan kwam. Van Leo, de jongste bediende en kroegtijger van Springhaver zelf op 1-hoog. Hij wilde naar beneden maar wist de deur kennelijk niet te vinden. Even later liep hij parmantig over het terras, hij had de trap toch gevonden.