En toen zaten we zondagnacht op de spoedkliniek met Luigi. Ik was wakker geworden van een raar geluid en vond Luigi naast de bank. Hij was compleet gedesoriënteerd en kon niet lopen. Hij probeerde het wel maar ‘zwom’ op het droge. Meteen de kliniek gebeld en binnen een half uur waren we daar.
Het leek heel veel op wat hij vijf jaar geleden ook heeft gehad, het syndroom van Horner. Luigi moest ‘s nachts blijven ter observatie en gisteren zijn er allerlei onderzoeken geweest inclusief een CT scan onder narcose. De uitslagen van de onderzoeken volgen nog. Terwijl hij onder narcose was hebben ze zijn oren uitgespoeld die weer helemaal vol met zwarte prut zaten.
Gelukkig mochten we Luigi gisterenavond weer ophalen.
Lopen ging meteen weer goed. Zijn ogen stonden nog wel heel raar, hij had overdag ook nog twee verschillende pupillen gehad. ‘s Avonds waren ze wel weer gelijk maar extreem vergroot.
Ik werk vandaag thuis om hem in de gaten te houden maar hij is vooral heel erg moe. Nu wachten op de uitslagen van de onderzoeken.
Oh jee wat een schrik, sterkte en beterschap!
Pingback: chronische middenoorontsteking | CatChat.nl
Nou! ik noem Luigi wel eens rooie Lucas omdat ze qua karakter zo op elkaar lijken. Maar dit heeft Lucas dus ook, bij de dierenarts antibiotica in zijn oortje gespoten vanwege constante ontsteking en jeuk maar een klein gaatje in het vlies niet gezien, dus in het middenoor terecht gekomen. Bij thuiskomst zat zijn derde ooglid helemaal over zijn oog en kon hij nauwelijks lopen. Keihard mauwen alsof hij doof was geworden. Na een paar weken gelukkig wel weer goedgekomen. Waarschijnlijk in zijn geval een poliepje die door het vlies heengroeit. We zitten nog te dubben of we poliep moeten laten verwijderen..
Tegen de ontsteking kreeg hij langdurig Doxycycline. Laat dat nou het middel zijn dat ik slik om te voorkomen dat de kanker weer de kop opsteekt. Dus hopelijk bij hem ook preventief..