bommetje


Elke ochtend ontploft er een bom op bed. Met een beetje mazzel zo rond een uur of zeven, maar soms vroeger om zes uur. Het bommetje heet Mario en hij heeft H-O-N-G-E-R. Het begint met zielig mauwen op de grond naast het bed. Bij geen reactie springt hij nog enigszins zachtzinnig op het bed en begint op en neer over me heen te lopen. Bij geen reactie springt hij weer op de grond en neemt een forse aanloop om vervolgens knetterhard op me te springen. Aan de andere kant van het bed racet hij er dan weer vanaf. Het vrouwtje wordt uiteraard wakker maar reageert niet want dan krijgt hij wat hij wil: aandacht. En aandacht betekent: volhouden want dan krijg ik ontbijt. Helaas voor hem trap ik er niet in. Ik lig uiteraard wakker maar ga niet in op zijn dwingelarij. Pas als de wekker afgaat om acht uur, krijgt hij brokjes. Dat weet hij, dat weet ik, en toch, iedere ochtend, gaat het bommelding weer af.

3 thoughts on “bommetje

  1. Ik ken het. Eerst kon ik nooit uitslapen vanwege een suikerkat die altijd om 8 uur ‘s ochtends insuline gespoten kreeg, nu heb ik Mario. Uitslapen, ooooooo, dat lijkt me zo fijn! Of wakker worden van de wekker, ook al zo’n utopie.

Leave a Reply to syts Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *