oei ik groei

Alle Dagen Heel Druk
Mario groeit als een gek ventje, hij komt ongeveer 1,5 ons per week aan. Als ik ‘s avonds thuiskom lijkt het wel alsof hij weer een centimeter hoger op zijn waggelbenen staat. Zijn poten zijn groot, zijn lijfje wordt steeds forser en hij slungelt met zijn dikke buikje door de kamer. Na al het rennen, ontdekken en spelen is hij opeens moe, gaat hij liggen en slaapt. Urenlang. Als je hem dan oppakt knort hij van plezier, maar hij protesteert ook met een miauw. Laat me slapen! Daar is hij heel duidelijk in.

morsig mannetje

Zwitsel Snoetenpoetsers Kleine Mario is een kleine viespeuk. Na het kattenbak bezoek wil hij nog wel eens wat meenemen en loopt hij met een vies achtersteven en dito poten. Hij maakt er een sport van om eerst te waterballetten in de wasbak om vervolgens naar de kattenbak te gaan voor een plas. Hij komt er dan uit met grint aan zijn poten, kont, staart en piem.
Dat wil ik niet door mijn hele huis uitgelopen hebben dus maak ik hem even schoon met vochtige doekjes.
Er zijn speciale natte doekjes voor honden en katten te koop, deze bijvoorbeeld van Earthbath. Tuurlijk reteduur. Mijn alternatief is Zwitsal Snoeten Poetsers want wat goed is voor babys is ook veilig voor mijn morsige Mario. Hij ondergaat het lijdzaam en laat mij braaf zijn billen poetsen. Een washandje met lauw water is natuurlijk ook prima maar voordat ik dat geregeld heb is hij al 3 keer door het huis gerend en loop ik achter de feiten aan.

schattig ja toch

Kattenkunst, met een hoofdletter K

Voor ik het vergeet, dit hoogstandje van kattenkunst. Soms zie je een exemplaar dat je wilt hebben (foto volgt) en soms (=vaak) weet je dat het ding never nooit je huis binnenkomt. Zo ook bovenstaande. Te vinden in het altijd gastvrije Ardennense land, bij Stirwin in Gembes. En let op: niet open op zondag. Sta je niet zoals manlief en ik voor een dichte deur.

nat pak

Mario heeft een nat pak gehaald
Het moest er een keer van komen: Mario is in het volle bad gevallen. Hij liep een rondje over de rand en gleed er in. Niet eens zo’n erge paniek, maar wel worstelen om eruit te komen. Manlief viste het kleddernatte kind eruit en ik ontfermde me over hem met een handdoek. Daar was hij het niet mee eens, hij wil zichzelf wassen. Bang voor het bad is hij niet, hij sprong net alweer op de rand. Ik heb het idee dat hij er niets van geleerd heeft 🙂Hij is nog wel even bezig

de laatste

Bowsers laatste spuit met Lantus
Na het overlijden van Bowser heb ik al zijn diabeet-spullen zoals meters, insuline, spuiten en voer weggegeven. Alleen zijn laatste spuit van de ochtend van 18 augustus en de laatste aangebroken Lantus ampul staan nog in de koelkast. En ik kan beide niet wegdoen. Bowser is de hele tijd in mijn hoofd en iedere keer als ik de koelkast deur opendoe zie ik zijn bakje staan. Het geeft houvast.