Een poezenleven is zo slecht nog niet. Beetje eten, beetje slapen, beetje spelen. Boel beetje slapen eigenlijk. Als ik zo naar mijn kinders kijk is Bowser nog het meest actief. Die hobbelt achter me aan, kletst me de oren van de kop en drentelt om mijn benen heen. Yoshi daarentegen slaapt. De hele dag. Om ‘s nachts opeens wakker te worden en om aandacht komt vragen. Ook gezellig maar ik moet hem toch eens leren klokkijken. Beide heren liggen nu samen op slaapzak. Yoshi slaapt al de hele ochtend, die heeft nog niet bewogen. Bowser is wat van plan zo te zien.