Het meest favoriete moment van de dag voor Yoshi en mijzelf: samen op de bank. Dat is nog aan allerlei voorwaarden verbonden want meneer springt niet zomaar op schoot. De belangrijkste is de fleece deken. Zonder dekentje is het een verloren zaak. Dan loopt hij een rondje, springt wat op en neer maar op schoot liggen ho maar. Zodra ik de deken pak staat hij als een gek ventje klaar om meteen op de deken te liggen. Of eronder, ook goed. Hij gaat zo laag mogelijk liggen, het liefst tegen mijn voeten aan. En in de loop van de avond zakt hij steeds verder naar beneden.

Een andere voorwaarde is dat ik stil moet blijven zitten. Bewegen ist verboten want dan is meneer verontwaardigd en ook weg en gaat hij ergens anders liggen.

En zo zit ik dan de hele avond tegen een lange dweil aan te kijken.