Gisteren bij thuiskomst gaf ik, zoals elke avond, de buitenkatten eten. Opeens stond de zeikende buurman naast me. Hij vertelde dat hij een brief gaat sturen naar het bestuur van het gebouw waarin ik woon om ‘dit spulletje’ weg te laten halen.
Waarop ik zei dat hij hierover met mijn buurmannen moest praten en niet met mij want daar had hij al contact mee.
Vanuit het niets begon deze man te schreeuwen.
Waarop ik weer zei dat hij met mijn buurmannen moest praten.
Waarop hij nog harder ging schreeuwen.
Op dat punt draaide ik me om en zei dat dit geen zin had.
Waarop hij NOG harder ging brullen en dreigen met ‘dan moet je niet raar opkijken als er straks iets veranderd is’.
Waarop ik zei dat hij van die spullen moet afblijven want anders weet ik hem te vinden.
Waarop hij NOG HARDER ging schreeuwen.
Ik ben weggelopen.
Zijn vrouw stond erbij en keek ernaar.

Bij thuiskomst heb ik eerst even rustig op de bank gezeten en toen bedacht ik: wie is die man?
Google wist me te vertellen dat deze zo op het oog keurige heer een dokter aan de Universiteit van Amsterdam is. Met meerdere publicaties en boeken op zijn naam. Een van zijn boeken heeft zelfs in de titel het woord ‘zorgen voor’ staan.
Kennelijk is zijn academische uitleg van het woord ‘zorgen’ een andere dan de mijne.
Een titel voor je naam is geen garantie voor fatsoenlijk met mens en dier omgaan.