Je staat er niet bij stil als je een kat neemt: hij kan ook ziek worden. En dan niet een ontstoken oog ofzo, of een blaasontsteking, maar echt ziek-ziek. Bowser verraste ons begin 2002 met ziek zijn. Opeens viel hij enorm af (het is een stevige kater van 6,5 kilo) en dronk echt een paar keer per dag zijn waterbak (formaat hondenbak) leeg. Vreemd. Wij hadden nog niet in de gaten dat er iets mis was, een toevallig bezoekende dierenarts zei meteen dat hij of iets aan zijn nieren had, of suikerziekte.
Suikerziekte? Bij een kat??
Naar de dierenarts gegaan (dierenarts=DA), een bloedtest laten doen en inderdaad: meneer bleek diabeet. Je schrikt je helemaal suf in eerste instantie en denkt hoe moet dat nou? Maar een kat met suikerziekte kan gewoon oud worden, mits hij insuline krijgt. Inderdaad, net als bij een mens moet je insuline spuiten en zijn waardes meten om te kijken of hij niet te hoog (=hyper) of te laag (=hypo) zit. Alleen bij een mens met suikerziekte is het allemaal wat makkelijker dan bij een dier. 🙂 Een mens voelt meteen aan dat hij/zij te hoog of te laag zit en handelt daarnaar. Bij een dier moet jij als baasje alle signalen kunnen lezen om te zien wat er aan de hand is met je suikerkat.
We zijn in 2002 begonnen met 2x per dag Caninsulin insuline spuiten: ‘s ochtends om 8 uur en ‘s avonds om 8 uur. Regelmaat is belangrijk, die 2 tijden zijn echt heilig. Vervolgens moesten we iedere week ter controle naar de DA om te kijken hoe hoog of laag Bowser zat met zijn suikerwaarde. Het arme beest moest iedere week in zijn reismandje, hoppetee, naar de DA om de hoek. Nek weer scheren, bloed prikken en meten maar. Na weken stress en een veel te hoge bss (=suikerwaarde) stelde de DA zelf voor dat we zelf gingen meten. Bowser was inmiddels onhandelbaar geworden, die stond bloedprikken nauwelijks meer toe (en geef hem eens ongelijk). Bij de apotheek een Accu Check meter gekocht en zelf aan de slag met bloedmeten en Bowser instellen. Dat werkte echt prima.
Ik houd Bowser in de houdgreep terwijl mijn lief bloed prikt in een zooltje van zijn achterpoot. Bloeddroppel op meetstrip en Klaar is Klara. Je meet op vaste tijdstippen, om zo het laagste punt van zijn insuline inname te kunnen bepalen. De meter heeft ons heel wat tripjes en stress naar de DA bespaard!