in voor- maar niet in tegenspoed

Ook al is onze suikerkat Bowser al bijna twee jaar niet meer bij ons, toch lees ik nog dagelijks het suikerkattenforum. Van en voor baasjes en vrouwtjes die zorgen voor een kat met suikerziekte.
Op 6 juni stelde zich daar een nieuwe eigenaar voor, met haar kat waarbij drie weken geleden was geconstateerd dat zij suikerziekte heeft.
Even een quote uit haar eerste voorstelbericht:
“Van de dierenarts heeft ze speciale brokken voorgeschreven gekregen.
Dat gaat goed. Ze krijgt nog wel 1x per dag een cupje natvoer. Ik heb de indruk dat ze al minder plast. Haar vacht is nog goed en staat nog mooi op haar poten.
Ik heb besloten om ze niet te spuiten. Omdat door mijn werk het strakke schema niet haalbaar is.
Wie heeft hier ervaring mee. Eens zal ik ze moeten laten inslapen, maar op welk moment….”

Diverse reacties volgden waarbij de allerbelangrijkste was: ga vooral insuline spuiten. En, als tweede, hoe moeilijk je werk schema ook is, er valt altijd wel een mouw te passen aan insuline spuiten.

Helaas, het vrouwtje in kwestie koos de makkelijkste weg en heeft haar trouwe vriendin van 13 jaar, laten inslapen.
“Vanmiddag heb ik in goed overleg met de dierenarts [poes] laten inslapen.
De dierenarts vertelde mij dat 5 op de 10 katten met suiker worden ingeslapen, vaak veel te laat.
Ik weet voor mezelf dat ik de juiste keuze heb gemaakt, en dat ik een hoop leed heb voorkomen en ik weet dat [poes] nu rust heeft.”

De reacties op het laten inslapen verbaasde me. Die varieerden van “als de juiste zorg niet mogelijk is, was dit de juiste keus. [Poes] verdiende het niet te moeten lijden tenslotte.” tot “Je kat laten rondlopen met veel te hoge waardes en een onvoldoende behandeling, dan was dit de beste oplossing.”

BEGRIP DUS! Terwijl ik zat te stuiteren op mijn stoel van verontwaardiging omdat het vrouwtje in kwestie het niet eens geprobeerd had!!!!

Ik ga het nog een keer zeggen wan het schijnt maar niet door te komen. Een poes met suikerziekte is geen doodvonnis. Het betekent dat je regelmaat moet creëren voor je kat en dat er altijd twee keer per dag insuline gespoten moet worden.
En net zo belangrijk, dat je de suikerwaardes meet. De dierenarts zal aandringen op tijdelijke opname om je kat in te stellen maar dat is helemaal niet nodig. Gewoon zelf thuistesten, sheet bijhouden en het protocol volgen.
Ja, dit betekent dat je meer moet plannen voor avondjes weg en vakanties en dat er altijd een poespas als backup aanwezig moet zijn die ook durft te spuiten en het liefst ook, meten. Maar je sociale leven gaat gewoon door, er verandert eigenlijk niets anders dan dat je je aan het spuit-schema houdt. En soms gaat één van twee even tijdens een diner of feestje snel naar huis om kat te meten en spuiten. Of zorg je voor een poespas die hiermee kan helpen, betaald of niet.

Manlief en ik hebben dit acht jaar met liefde gedaan. Want je kat is toch je allesie? Die dump je toch niet zodra die ziek wordt en medische zorg nodig heeft? Ik trek maar weer de vergelijking naar je kind, je partner of je ouders. Als die ziek worden en structurele zorg nodig hebben, laat je die dan ook vermoorden?

Dag [poes], je was het kind van de rekening. Zoals nog te vaak, en volkomen zinloos, gebeurt.

suikerziekte is geen doodvonnis

Ik zit te koken op mijn stoel bij het lezen van dit bericht op het suikerkatten forum.

“Ik werd door een collega van mij benaderd omdat haar kat, Dimitri, diabetes heeft gekregen.
Helaas lukt het haar niet om Dimitri regelmatig zijn insuline te geven en breekt haar de hele situatie inmiddels op. Haar gehele omgeving weigert om te helpen prikken en van alle kanten wordt haar aangeraden om Dimitri in te laten slapen.
Zelfs haar dierenarts heeft gisteren met haar deze optie besproken omdat ook volgens hem Dimitri niet herplaatsbaar is gezien zijn diabetes.”

Godverdegodver, suikerziekte bij een kat is GEEN DOODVONNIS!
Welke dierenarts durft dit advies te geven??
De kat in kwestie is nog maar 10 jaar oud en heeft alleen maar suiker. Wat hij nodig heeft is personeel dat hem die zorg en vooral insuline geeft.
Ik ben zo boos en vooral verdrietig dat mensen hun huisdier compleet afdanken als deze medicijnen nodig heeft. Doe je dat ook met je man, je moeder of je kind als die ziek wordt? Ik hoop het.

Update 16 juni 2010: Dimitri is niet meer, hij is gedood omdat hij suikerziekte had.

gourmet express in beeld

Dierenthuis in Aarle-Rixtel

Zoals beloofd hierbij heel veel foto’s van ons bezoek aan Dierenthuis. Schoonmama heeft er een vriendje bij

Mijn schoonouders hadden vroeger ook zo’n hondje, Bassie. Er moest flink geknuffeld worden met deze kleine vrijdoos. Op de achtergrond zie je Alice de kar naar binnen rijden met daarop heel veel Gourmet, dieetvoer, schoonmaakmiddelen, vuilniszakken en gele doekjes.Buiten in het zonnetje in je eigen mandjeIn ieder karretje ligt wel een poezenkindEnorm lieve snoetDe katten in de leucose ruimte

De katten in de leucose afdeling. Aaien, aaien, aaien, handen tekort!

Schoonmama komt handen tekort!Schoonouders!Heel veel aandacht gevenIk had 4 katten op schootSchoonpapa telde 42 katten alleen hier al

Alleen al hier telde mijn schoonvader 42 katten.Waarom zelf lopen als je een lift krijgt?Alle bakjes zijn gevuldHeerlijke warme slaapplekjes in het stroKapitein EenoogTot de volgende keer!

Tot de volgende keer!

mosa

Blindgeboren Mosa

Dagelijks neem ik een kijkje op de site van Dierenthuis om te lezen hoe het met de dieren gaat. Ook om op de hoogte te blijven van de gemeentelijke dwaling want op 6 november is nog steeds de rechtszaak tegen het bestaan van Dierenthuis op deze locatie. Ondanks de zorgen over deze naderende datum draait Dierenthuis op volle toeren en vinden nog steeds veel honden en katten een blijvend thuis.

Mijn broer B. is vrijwilliger bij Alice en Steven en mailt mij af en toe de mooie en de trieste berichten uit het Laarbeekse. “In Aarle Rixtel wordt het bij de weg steeds vrolijker, kleurgewijs. Omdat Cleo er toch zo vaak niet was hebben ze doodleuk een gedeelte van haar ‘huis’ omgebouwd tot kattenverblijf (voor katten die moeten wennen). Mijn nieuwe favoriet is de blindgeboren kat, Mosa. Mosa loopt gewoon rond en dat gaat goed, kan ook goed overweg met de andere katten.
Er zijn ook nog katten binnengkomen met een neurologische afwijking die ervoor zorgt dat de coördinatie tussen de diverse poten behoorlijk ontbreekt. Ik heb die afgelopen zondag zien eten en dat is tegelijkertijd ontzettend grappig en meelijwekkend – het zijn 2 broertjes, ze slapen bij elkaar (als ze tenminste bij het uitrekken niet spontaan van het kussen afrollen) en idem adembenemend lief.”

dag joep

De RegenboogEen triest bericht: Joep is gisteravond overleden (donderdag 30 september).

“Hij is de hele dag ziek geweest maar probeerde wel steeds achter mijn moeder aan te lopen. Aan het begin van de avond lag hij op de grond op een kleed en kreeg toen eerst stuiptrekkingen aan zijn achterpoten, toen aan zijn voorpoten en uiteindelijk begon hij te rochelen en ging zijn tong naar buiten. Mijn moeder heeft hem toen op de bank gelegd en heeft hem goed ingepakt om wat warmer te worden. Toen ik binnenkwam heb ik goed gekeken of ik nog beweging zag, maar niets meer. Na een uurtje was hij ook al een stuk stijver geworden. Ik heb hem naar de Weesperzijde gebracht en daar wordt hij vandaag opgehaald, hij wordt gecremeerd.
 
Zielig he?
De DA zal me nog bellen vandaag, maar ik moet er toch langs om het hok terug te brengen en het speciale dieetvoer dat we niet gebruikt hebben. We hebben alles geprobeerd maar het is toch te zwaar voor hem geweest. Zeker na woensdagavond.”
 
Dag Joep, je wordt enorm gemist.

joeperdepoep

De ZiekenboegGelukkig een positieve update over Joep.

“Het was allemaal kantje boord dit weekend maar nu gaat het een stuk beter met hem. Hij is weer actief en geeft heel veel kopjes. Die rot kraag is van zijn nek en zijn urine ziet weer geel i.p.v.  frambozenrood. Zijn nierwaarden zijn ook goed en het zout is aangevuld want dat was door het infuus nogal laag. Maar meneer wil niet eten en plassen.

Niet eten kan wel kloppen, thuis doet hij dat ook alleen in alle rust. Hij heeft een keer eten onder dwang gekregen en dat gaat wel goed. Maar omdat hij niet plast moest ik hem vanmorgen nog even terug brengen naar het europaplein. Daar voeren ze de infuus nog een keer op zodat er genoeg vocht in zijn blaas komt. Vanavond leer ik dan hoe het voelt (een volle blaas) en hoe ik de blaas handmatig kan legen. En dan gaat hij vanavond lekker naar huis en komt het hopelijk allemaal vanzelf verder goed. Dat met die blaas blijft lastig. Is het omdat hij zich niet gemakkelijk voelt of omdat de blaas een enorme opdonder heeft gekregen? Ik denk zelf eigenlijk het eerste. Maar dat gaan we de komende dagen uitvinden.”

schietgebedje voor joep

Joep snel beter worden hoor!

Berichtje van Y. in mijn mail over Joep, de kat van haar moeder. ”Hij heeft weer last van blaasgruis en kon weer niet plassen. Ze hebben hem toen met een roesje geprobeerd te catheriseren maar dat lukte niet, de verstopping was te groot. De enige redding was een grote operatie, alles schoonmaken en een penisamputatie (hij is dus nu eigenlijk een meisje). Gisteravond is hij naar de spoedhulp gebracht en vanochtend heb ik hem weeropgehaald en teruggebracht naar het Europaplein.  Hij was nog niet goed, heel suf & sloom en zijn temp was nog aan de lage kant. Hij ligt aan een infuus en krijgt natuurlijk pijnstillers. Verder een katheter. Ik heb de wond gezien en die is echt heel groot. Hij krijgt ook antibiotica want als hij moet poepen moet het wel langs die wond en dan moet hij er wel tegen bestand zijn. Vanavond gaat hij weer terug naar de Weesperzijde. Ik hoop echt dat het goed komt met hem maar het ziet er nu even somber uit. Doe ook maar een schietgebedje voor hem.”


					

bomba

Steun Bomba!

Kijk nou eens wat een pracht hond! Dit is Bomba en hij woont bij Dierenthuis. Je zou het niet zeggen maar Bomba is nog maar 8 maanden jong maar zit helaas in het lichaam van een oude man. Hij heeft geen heupkommen en is kreupel door arthrose aan beide ellebogen. Nog niet zo lang geleden woonde Bomba nog in Ghana. Omdat er in West-Afrika nauwelijks medische zorg voor dieren beschikbaar is had Bomba veel pijn en lag er stilletjes bij. De bedoeling was om voor Bomba in Nederland een goed thuis te zoeken, maar na een bezoek aan diverse dierenartsen kreeg hij het stempel afgeschreven. Er is niemand die een hond met deze gebreken wil hebben en zo is Bomba bij Dierenthuis terecht gekomen.

Door de heupdysplasie, een stoornis in de ontwikkeling van de heupen, heeft Bomba een schommelend en slenterig loopje, hij kan niet gewoon gaan liggen maar ploft met zijn gewicht van veertig kilo neer op zijn kussen. Zijn heupkop en heupkom sluiten niet goed op elkaar aan. Hierdoor wordt het gewricht minder stabiel en ontstaat er steeds meer schade in het gewricht, eigenlijk net zoals bij arthrose. Met twee nieuwe heupen zou Bomba geholpen zijn, geen pijn meer hebben en kan hij zonder problemen verder groeien tot een volwassen hond. Er zijn twee operaties nodig, één voor iedere kant. Hoe eerder Bomba geopereerd wordt hoe beter het voor hem is. De kosten van een dergelijke ingreep komen op bijna 7.000 euro. 

Dierenthuis heeft maar een beperkt budget en is daarom een aparte inzameling begonnen voor Bomba. Elke gift, hoe klein ook, is welkom op Giro 93 59 251 van Stichting Dierenthuis in Aarle Rixtel, onder vermelding van ‘hulp voor Bomba’.

minous is thuis

Dropje

Ondanks vereende krachten is het niet gelukt om suikerpoezel Minous onder dak te brengen. Ze zat al maanden bij Mary in het pension, te wachten op een huisje met een warme mand. Maar niemand durfde het aan om een diabeet in huis te nemen, Minous zat nog steeds alleen. En dat liet me niet los, Minous verdient zoveel meer. In overleg met het asiel, Mary van het pension en Alice en Steven van Dierenthuis, mocht Minous naar haar gouden mandje in Aarle Rixtel.

Vandaag hebben manlief en ik Minous opgehaald en naar Dierenthuis gebracht. Minous snapte er natuurlijk niets van, die heeft het hele eind van Amsterdam naar Brabant geloeid in haar mandje. Ik neem het haar niet kwalijk, het is ook een heel avontuur. Bij Alice en Steven kregen we een hartelijk ontvangst, een zalige bak koffie en natuurlijk een rondleiding over het terrein. Wat een park! De dieren hebben alle ruimte maar ook bescherming tegen regen en kou. Zoveel katten en honden bij elkaar, het is bijna niet voor te stellen.

Het is een schande dat Dierenthuis nog steeds energie en bakken geld moet stoppen in een klagende kunstenaar-buurman (die zegt niet meer te kunnen schilderen van de stank die de dieren veroorzaken) en een dwarsliggende gemeente. Geld en energie die gewoon naar deze dieren moet gaan die door de samenleving zijn afgedankt op soms vreselijke wijze. De foto’s hieronder spreken voor zich: Dierenthuis moet blijven! Deze dieren hebben hun plek gevonden. Minous nog niet helemaal (zie de laatste foto), die vond het allemaal nog heel eng. Maar over een poosje ga ik weer langs knuffelen, zoals alle visite bij Dierenthuis, met Minous en alle andere lieverds.

Nog een dropjeSuikerbomHee een Bassie!Overal waar je kijkt: kattenEenoogHet is echt een prachtige plekKattenkolonieZwembad!Rondleiding voor de visiteMinous is thuis

help minous

Minous zoekt een gouden mand

Bij ons poezenpension zit al 2 maanden Minous te wachten op een gouden mand. Hier de oproep van Mary van The Old Cat Inn.

“Dit poesje is een vondeling en bleek suikerziekte te hebben, ze zat in dierenasiel Oostzaan. Omdat ze daar niet de mogelijkheid hebben om katten met suikerziekte op te nemen, zit ze al 2 maanden bij mij in het katten pension, en wordt  nu 2x daags geprikt met insuline. Het gaat heel goed met haar, maar ze is hard toe aan een eigen plek, en iemand die het geen probleem vindt om haar 2x per dag insuline te prikken.
 
Ze is jong wsl 2 à 3 jaar, ze is gesteriliseerd, erg lief en kan goed bij andere katten, honden is niet bekend, plaatsen gaat via Dierenasiel Oostzaan. Haar naam is Kalmoes (11109 ) ( wij noemen haar Minous! )
 
Wie helpt?? wie weet iemand?? ze verdient het zo!!”