De verbouwing zit in de bouwput fase. Wij wonen achter een tijdelijke wand en aan de voorkant daarvan wordt stug doorgewerkt. Om al die klusmannen er aan te herinneren dat de tussendeur NOOIT mag openstaan, heb ik er maar opgeschreven dat Mario en Yoshi erachter wonen. Vooralsnog vinden die twee het nog steeds niet leuk…

Goed kijken en je ziet de staart van Mario met zijn rug naar mij toe en Yoshi daarachter.
Beide mannen houden niet van verbouwen en zoeken veilige plekjes waarbij onder het dekbed de voorkeur heeft.
Nog even volhouden heren!
Het vrouwtje belooft dat het de ellende allemaal waard is…..

Er wordt gezaagd, geboord en heen en weer gelopen. Voor hun eigen veiligheid heb ik Mario en Yoshi op het balkon gezet, met de deur dicht. Kattenbak erbij, slaapmandjes en het dekentje, en natuurlijk een bakje met water. Zodra de mannen klaar zijn, mogen ze weer naar binnen maar nu even niet.
De kaboutertjes zijn het er niet mee eens 🙂

Aan de andere kant van de muur…
De poezen merken er nog weinig van maar achter de muur gebeurt van alles. En met een beetje mazzel gaat de tussenmuur binnen twee weken om en hebben we een groter huis!
Het duurde lang maar het is eindelijk gelukt, we hebben het appartement van de buurman gekocht. En met de tussenmuur eruit hebben we straks een mega-woonkamer. Niet alleen veel meer ruimte maar ook veel meer licht en uitzicht. Als de muur eruit gaat komt er een tijdelijke wand in ons huidige huis zodat we tijdens de laatste loodjes van de verbouwing thuis kunnen blijven wonen. Met de poekies veilig achter de afscheiding, ik moet er niet aan denken dat ze naar buiten wandelen omdat de voordeur toevallig openstaat.
Het laatste stukje verbouwing zal luidruchtig zijn maar met veel thuiswerken hoop ik dat mijn mennekes er zo min mogelijk stress van hebben.
Wordt vervolgd.

Na vijf jaar werd het tijd voor een nieuw site design. Et voila, waarvan akte.
Het is nog even verder puzzelen maar vooralsnog ben ik er heel blij mee.
Wat vind jij ervan?

Als manlief en ik langer van huis gaan, passen zijn ouders op huis en kinders. Schoonmama neemt dan altijd haar hobby mee: knuffels maken voor Stichting Kika. Zij maakt al jaren met de hand konijnen, katten en muizen. Ze verkoopt ze aan huis of op (kerst)markten. De volledige opbrengst gaat naar Kika.
Als ze bij ons zijn, gaat soms naaimachine mee maar vaker gaat ze knuffels vullen of er gezichtjes op borduren. Mario vindt dat fantastisch en helpt graag een pootje mee.
En dit is dan het resultaat: muizen in alle kleuren. Mocht je interesse hebben in een handgemaakte knuffel, ga dan morgen naar de kerstmarkt in Zevenhuizen (NH). Het is van 16.00 tot 21.00 uur in een sfeervol verlichte Dorpsstraat.

Misschien kan je er kattenbak vulling van maken? In plaats daarvan heb ik een extra rondje papierbak gedaan om de ongevraagde en ! ongewenste ! telefoongids linea recta bij het oud papier te dumpen. Deze stapel is de opbrengst van mijzelf en mijn buren.
En bedankt telefoongids, wat een verspilling.
Hoe moeilijk is het om eenmalig een kaartje in de bus te doen om te vragen of je de gids wel wilt ontvangen? Heel wat goedkoper en milieu-vriendelijker dan die gids in mijn brievenbus flikkeren.
Een hele grote #fail naar de telefoongids.
Via google vond ik de Stop De Telefoongids site waar gelukkig een directe link stond naar een afmeldpagina. Per email ontving ik de uitschrijving en je gelooft het niet!
In de footer van het bericht staat: “Denk aan het milieu voordat u deze e-mail uitprint! Hi-la-risch!

Toen manlief en ik op Hawai’i waren, pasten zijn ouders op huis en kinders. Mijn schoonmoeder nam haar naaimachine mee want ze maakt en verkoopt handgemaakte knuffels. De opbrengst gaat volledig naar Stichting KiKa.
Ze had haar voorwerk al gedaan en had tientallen muizen, beertjes, katten en konijnen geknipt. Aan onze eettafel heeft ze die in elkaar zitten naaien. Mario en Yoshi vonden dat heel interessant en hielpen graag een pootje mee!

Vanaf de andere kant van de wereld en 11 uur vroeger: Aloha!
Manlief en ik zitten niet in druilerig Amsterdam maar op zonnig Maui, Hawai’i. Hetzelfde Hawai’i dat afgelopen zaterdag een tsunami waarschuwing kreeg. Op zo’n beetje de mooiste dag tot nu toe zaten wij vanaf de 7e etage op de monstergolven te wachten. Die niet kwamen 🙂
Spannend was het wel.
Onze poezenkinders zitten niet alleen: mijn schoonouders vieren vakantie in ons huis. Uit de berichten horen we dat beide heren heerlijk verwend worden, net als wij op Maui.
Op de weg van/naar het vliegveld zag ik een Animal Shelter. En hun advertentie in het Hertz blad leest: Take Home A New Life From Maui! Je kunt hier een dier adopteren en mee naar huis nemen, zij regelen de benodigde papieren.
Ik denk toch dat ik alleen een dansende hula-hula danseres meeneem voor op het dashboard…

Mahalo!