Gelukt! Mini-me liep er zo in en, klap, de kooi ging dicht.
De truc?
Sheba!
Het meiske is nu veilig bij Dierenthuis.
Ik moest even tellen maar dit is verdwaalde kat vier die ik van het parkeerterrein heb gehaald. Ik heb nu alleen het Lapje over, Witzwartje heb ik al anderhalve week niet meer gezien 🙁

Sinds vrijdag loopt er een heel klein kitten op het parkeerterrein. Schuw, niet benaderbaar en o zo ieniemienie. Tuurlijk extra eten neergezet bij de slaaphokken en daar woont ze nu dag en nacht. Ze miauwt als ik haar roep, koosnaam Mini-me, maar dichtbij komen ho maar. Rondvraag in de buurt leverde geen baasje op, Mini-me is gedumpt of verdwaald en woont in het konijnenhok.
Ik heb een vangkooi te leen van Dierenthuis en ga haar vanavond vangen. Dan mag ze naar Dierenthuis voor de dierenarts check en zien we wel verder. Uiteraard checken we dan ook even voor een chip!
Nu maar duimen dat het in een keer lukt. Werk je mee Mini-me? Ik heb gehoord dat sardientjes goed werken om je in de val te lokken maar ik heb ook Gourmet en Sheba om het feest compleet te maken.

Van mijn twee buitenkatten ziet het Witzwartje er slecht uit. Dun, loopt moeilijk en ze blijft zitten als ik aan kom lopen. Vangen en naar de dierenarts is wat ik voor ogen heb, maar vangen lukt zo 1-2-3 niet.
Ik heb nu een reismandje neergezet in een doos, met erin een heerlijke deken. Elke keer hoop ik dat ze erin zit maar tot nu toe niet. Wel Puk gevangen, maar die telt niet want die heeft een baasje.
Als dit niet lukt, staat er bij Dierenthuis een vangkooi voor me klaar, ga ik het daarmee proberen.

Sinds een paar dagen loopt er een zwarte kat bij de buitenpoezen. Het dier heeft een wond in zijn nek en een kale, rauwe achterpoot met wonden. Hij laat zich aaien en eet graag en veel. Gisteren heb ik geprobeerd hem te vangen maar het mislukte. Gezien de ervaring uit het verleden, ben ik voorzichtiger geworden met het pakken van een vreemde kat en in een mandje stoppen.

Op Amivedi staat een vermiste kat die aan zijn profiel voldoet.
Zijn eigenaar stond gisteren op de stoep maar het was te donker om met zekerheid te zeggen of dit haar Dibbes is. Hij reageerde wel heel sterk op haar stem.

Vandaag weer een poging tot vangen want hoe dan ook, dit dier moet naar een dierenarts voor zijn wonden. Wordt vervolgd.

Op zijn zooitocht door het huis vond Mario een schat!
Goudkleurige kuipjes, een tas vol.
Helaas niet voor hem maar voor de buitenkatten.
Hij denkt daar zelf heel anders over…

Beetje scharrige foto van het Witzwartje aan haar ontbijt. Ik zeg ‘haar’ maar het kan net zo goed een ‘hem’ zijn. Dichterbij komen kan niet, dan schiet ze meteen weg.
Zo zie je hoe het slaaphok staat, met extra windwering erachter en de carport erboven.
Lapje was al de hort op, die zie ik vanavond bij het diner weer.

De eerste winterse natheid gaat dit weekend gebeuren, als ik de weerberichten mag geloven. Mijn buitenkatten zitten er gelukkig warmpjes bij in hun mooie geisoleerde hok, vol met stro en beschermd tegen de wind. Vorige week heb ik het stro verder aangevuld en het hok iets verschoven zodat het wat minder in de wind staat. De overkapping van de carport erboven zorgt voor de nodige beschutting.
‘s Ochtends en ‘s avonds controleer ik de plek en geef ik een kuipje eten. Het Lapje en Witzwartje slapen altijd samen en vaak stoor ik ze. Dan zie ik twee verschrikte kopjes wakker worden en wacht ik altijd even totdat ze de kans hebben gehad om weg te rennen. Pas dan serveer ik ontbijt of avondeten. Als ik dan twee stappen terug doe, gaan beide eten.
Mocht je nou zelf voor buitenkatten zorgen en op zoek zijn naar een beschutte slaapplek, zelf maken is heel makkelijk. Zie hierboven, in 6 stappen heb je een goed geisoleerde en waterdichte hut gebouwd. Handig toch?

Gisteren bij thuiskomst gaf ik, zoals elke avond, de buitenkatten eten. Opeens stond de zeikende buurman naast me. Hij vertelde dat hij een brief gaat sturen naar het bestuur van het gebouw waarin ik woon om ‘dit spulletje’ weg te laten halen.
Waarop ik zei dat hij hierover met mijn buurmannen moest praten en niet met mij want daar had hij al contact mee.
Vanuit het niets begon deze man te schreeuwen.
Waarop ik weer zei dat hij met mijn buurmannen moest praten.
Waarop hij nog harder ging schreeuwen.
Op dat punt draaide ik me om en zei dat dit geen zin had.
Waarop hij NOG harder ging brullen en dreigen met ‘dan moet je niet raar opkijken als er straks iets veranderd is’.
Waarop ik zei dat hij van die spullen moet afblijven want anders weet ik hem te vinden.
Waarop hij NOG HARDER ging schreeuwen.
Ik ben weggelopen.
Zijn vrouw stond erbij en keek ernaar.

Bij thuiskomst heb ik eerst even rustig op de bank gezeten en toen bedacht ik: wie is die man?
Google wist me te vertellen dat deze zo op het oog keurige heer een dokter aan de Universiteit van Amsterdam is. Met meerdere publicaties en boeken op zijn naam. Een van zijn boeken heeft zelfs in de titel het woord ‘zorgen voor’ staan.
Kennelijk is zijn academische uitleg van het woord ‘zorgen’ een andere dan de mijne.
Een titel voor je naam is geen garantie voor fatsoenlijk met mens en dier omgaan.

Een wat dichterbije foto van het Lapje en het Witzwartje. Die laatste is heel schuw, die zie ik altijd op afstand. Maar als het blikje voor diner opengaat zit ze nu wel in de buurt.

Na de ontmoetingen met de uiterst onbeschofte vriendelijk informerende buren, hebben we besloten om enige aanpassingen aan te brengen op de verzorgplek van de parkeerplaatspoezels.
Er zijn met zekerheid twee buitenkatten over: het Lapje en het Witzwartje. Die slapen altijd samen in een hok, dus het tweede hok heb ik teruggebracht naar Stichting Zwerfkat voor hergebruik. De brokjesfeeder werd leeggepikt door de duiven en ook die is weer ingeleverd. Buurmannen en ik zetten nu twee keer per dag brokjes neer waarbij ik ‘s avonds een blikje serveer.
Het voordeel van deze nieuwe methode is dat de twee poezels aan komen lopen als er ontbijt of diner wordt geserveerd. En het Lapje bleef op een paar meter afstand zitten terwijl ik het blikje opentrok. Is ze geen plaatje?